Ήρθε η ώρα του Παπαλουκά

Μοιάζει λίγο με σύνθημα ο τίτλος μας και δυστυχώς για την Ελλάδα τις τελευταίες φορές που ακούστηκε, το ένα βραβείο ανοικτής παλάμης διαδεχόταν το άλλο, στον αθλητισμό όμως μία αξία δεν χάνεται ή αναδεικνύεται σε μία βραδιά.

Όλη την χρονιά μιλήσαμε για το γεγονός ότι τα γκαρντ αποτελούν την ήσσονα αδυναμία. Σε ένα ρόστερ γεμάτο από πολύ σταθερούς παίκτες, ο Ολυμπιακός περίμενε την ωρίμανση του Τεόντοσιτς και τα καλά παιχνίδια του Παπαλουκά. Υπήρξαν αρκετά πάνω κάτω τα οποία δεν επηρέασαν στον συντελεστή νικών-ηττών, επέδρασαν όμως στο γεγονός ότι το εντυπωσιακό ρόστερ δεν έγινε ακόμα καλύτερη ομάδα.

Ο νεαρός Σέρβος πήρε με την αξία του την ευκαιρία, δικαίωσε όσους πιστεύουν το τεράστιο ταλέντο του(η ανάδειξή του σε MVP της διοργάνωσης δεν αποτελεί επιβράβευση αλλά μία ακόμα ...ελαφρότητα της Ευρωλίγκας) δεν μπορείς όμως να τον κακίσεις σε παιχνίδια όπως ο ημιτελικός.

Ο Παπαλουκάς είναι εκείνος που αποκτήθηκε, ακριβοπληρώθηκε, υπολογίστηκε να πάει την ομάδα στην κορυφή. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα λάθος το οποίο...διόρθωσε φέτος. Ο έμπειρος πλέι μέικερ δεν ήταν ποτέ ο παίκτης που θα πάρει πέντε μονάδες θα τις κάνει ομάδα και άμα χρειαστεί θα τις πάει στον τελικό. Είναι εκείνος που το πολύ καλό σύνολο θα το κάνει πρωταθλητή

Τώρα είναι αυτή η ώρα. Αυτός ο αγώνας. Η δική του επιβεβαίωση και του Ολυμπιακού για το ορθό της επιλογής. Πολύ ώριμα ο Γιαννάκης δεν τον «καρατόμησε» μετά την πολύ μέτρια περυσινή χρονιά και ορισμένα ασταθή φετινά παιχνίδια. Και δεν το έπραξε διότι γνωρίζει πως η διαφορά του φιναλίστ με τον τροπαιούχο μπορεί να είναι ένας Παπαλουκάς.

Πεδίο δόξης λαμπρό ο τελικός για την ποιότητα και το μυαλό του απέναντι σε έναν πιο γρήγορο, πιο αθλητικό, πιο ταλαντούχο παίκτη όπως ο Ρούμπιο, με ελάχιστες όμως εικόνες από τέτοιους αγώνες. Επειδή στον ημιτελικό ο Ισπανός χόρεψε ακόμα και τον Χόλντεν, ο Παπαλουκάς γνωρίζει τι πρέπει να κάνει για να τον βγάλει από την εξίσωση. Όπως γνωρίζει και ποιοι παίκτες θα χρειαστεί να σηκώσουν το επιθετικό βάρος συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου.

Προσοχή, δεν μιλάμε για ένα προσωπικό σόου. Να παίρνει την μπάλα από την επαναφορά να περνάει πέντε, να καρφώνει ανάποδα και μετά να ρίχνει ένα σκούπισμα στις εξέδρες. Αναφερόμαστε στην αμφίδρομη σχέση που είχε πάντα ο συγκεκριμένος σπουδαίος γκαρντ με τις ομάδες-ΟΜΑΔΕΣ. Τον στήριζαν, τις βελτίωνε. Η ηρεμία του, η επιβολή του στον Ρούμπιο και τον Λάκοβιτς ή τον Μπαζίλε κρίνει τα πάντα και είναι τέτοια η αξία του που ο Ολυμπιακός είναι σε θέση να νικήσει έστω και η στατιστική του αρχηγού του γράψει «μηδέν» σε όλα, αλλά ένα γερό 30-33 στον χρόνο συμμετοχής.

Η καλύτερη απάντηση σε αυτό ήταν ο ημιτελικός. Χωρίς τον Παπαλουκά μείον επτά, με τον Παπαλουκά ισοφάριση. Με κακό τον Παπαλουκά, η Παρτιζάν πήρε προβάδισμα, με σοβαρό τον Παπαλουκά επήλθε η ισορροπία ο αγώνας κρίθηκε από τα χέρια των πρώτων βιολιών της ομάδας στο παρκέ, του Τσίλντρες του Κλέιζα, του Τεόντοσιτς και του Μπουρούση.

Με εξαίρεση τον Σέρβο, που λόγω ηλικίας και ασθένειας είναι απρόβλεπτος, η υπόλοιπη τριπλέτα δείχνει να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Ο Τσίλντρες 40 λεπτά στο κόκκινο, ο Κλέιζα μέχρι τώρα δεν έχει βρει αντίπαλο, ο δε Μπουρούσης στον κατάλληλο αγώνα έδειξε ότι παραμένει αφεντικό στα κρίσιμα.

Η Μπαρτσελόνα από την άλλη μεριά είναι σαφέστατα πιο ομάδα, σύνολο που επιτρέπει μόνο στον Ναβάρο ή τον Μάικλ να ξεφύγουν όταν πρόκειται για το σκοράρισμα. Το μεγάλο της όπλο λέγεται πολυφωνία αφού μπορεί να «ζήσει» με κορυφαίους τον Βάσκεθ και τον Εντόνγκ. Οι Καταλανοί θα σκιστούν στην άμυνα, πιέσουν, θα τρέξουν όποτε το επιλέξει ο Ρούμπιο, θα ρίξουν στο παρκέ ψηλά σχήματα ελπίζοντας ότι θα δυσκολέψουν τον Κλέιζα(Λόρμπεκ, Βάσκεθ) στην άμυνα.

Πάνω από όλα αυτό που θα δούμε σε λίγες ώρες αποτελεί έναν μοναδικό τελικό στη σύγχρονη ιστορία για τον εξής λόγο: οι αντίπαλοι δεν έχουν συναντηθεί τα τελευταία δύο χρόνια, οπότε απέκτησαν την υπάρχουσα μορφή τους, άρα όλα θα είναι καινούργια. Κάθε τρυκ μπορεί να πιάσει ή να αποτύχει αφού θα γίνεται για πρώτη φορά. Θα δούμε πολλά ποσταρίσματα από Παπαλουκά, Τσίλντρες, θα δούμε ψηλά σχήματα από τον Πασκουάλ για να βγάλει από το παρκέ τον Κλέιζα, θα δούμε, θα δούμε, θα δούμε...

Ουσιαστικά ο Γιαννάκης και ο αντίπαλός του θα θυμίσουν κάτι από τους επιστήμονες που για πρώτη φορά δοκιμάζουν μία χημική ένωση και οφείλουν να έχουν βάλει τις σωστές δόσεις στα υλικά. Όποιος αποτύχει, θα σκάσει στα χέρια του. Σε αυτό το ταξίδι στο άγνωστο μία βάρκα θα επιπλεύσει και μακάρι να φέρει ερυθρόλευκα πανιά ώστε όπως κατι τις χρονιές 96-97, το ευρωπαϊκό να αράξει στην Ελλάδα. Πού να πηγαίνει άλλωστε με τέτοιο καιρό;

Πηγή: www.contra.gr